Son vaxtlar DTX-nın dövlət vəsaitini mənimsəyən, aztəminatlı ailələr üçün nəzərdə tutulan pullara əl qoyan, rəhbəri olduğu rayonu şəxsi dədə-baba mülkü ilə səhv salan icra başçılarına qarşı apardığı əməliyyatlar cəmiyyətdə böyük ruh yüksəkliyi və rəğbətlə qarşılanmaqdadır. Ölkə başçısının iradəsini əks etdirən bu əməliyyatlar dövlətimizin xalqa asi olan, insanları hökumətd’n narazı salan, prezidentin inamına xəyanət edən hər bir səlahiyyət sahibinin gec-tez məsuliyyətə cəlb ediləcəyini göstərir.
Oğrunun həbsi təqdirəlayiqdir, bəs onu doğru kimi təqdim edənlər necə olsun?
Istər qanuni, istərsə də əxlaqi baxımdan xalqın, dövlətin pulunu oğurlayanların həbsi təqdirəlayqidir. Heç şübhə yoxdur ki, həbs edilən hər bir oğrunun taladığı vəsaitin miqdarı müəyyən edilir və bu pulun hər qəpiyinin hesabı sorulur ki, qanun da məhz bunu tələb edir. Lakin bu yerdə bir sual meydana çıxır. Oğrunun həbsi təqdirəlayiqdir, bəs onu doğru kimi təqdim edənlər necə olsun? Axı hər kəsə məlumdur ki, icra başçısı kimi mühüm bir posta təyinat alan bu şəxsləri prezidentə kimlərsə layiqli namizəd, dürüst insanlar kimi təqdim edir. Ölkə başçısı məhz bu təqdimat sahibinin sözlərinə, verdiyi informasiyanın dürsütlüyünə güvənərək həmin insanları minlərlə, on minlərlə insanın yaşadığı rayonlara başçı təyin edir. Əgər bu təqdimat uğursuz olubsa, doğru kimi göstərilən şəxs oğru çıxıbsa və bu hallar tədricən kütləviləşirsə, o zaman doğrudanmı həmin şəxslərin təqdimatını verənlərin heç bir günahı, məsuliyyəti yoxdur? Doğrudanmı onlar hər cür məsuliyyətdən kənarda qalmalı, öz firavan həyatlarına heç nə yoxmuş kimi davam etməlidirlər?
Məsuliyyət olan yerdə cəza da, mükafat da olmalıdır...
Halbuki, kimisə ölkə başçısına layiqli namizəd kimi təqdim etmək böyük məsuliyyət tələb edən bir işdir. Bu işi öhdəsinə götürən şəxs bunun məsuliyyətini dərk etməli, həmin şəxsin sabahkı əməllərinə görə ən azından mənəvi məsuliyyət daşıdığını anlamalıdır. Onu da anlamalıdır ki, məsuliyyət olan yerdə cəza da, mükafat da var. Atdığı addımın doğruluğuna görə mükafat gözləyənlər, etdikləri yanlışlara görə veriləcək cəzaya da hazır olmalıdırlar.
İnsan taleyi təcrübə lövhəsi deyil, olmamalıdır..
Həbs edilən icra başçılarından oğurladıqları pulların hesabının aparılması, həmin vəsaitin imkan daxilində yenidən büdcəyə qaytarılması yönündə addımların atılması təqdirəlayiqdir. Ola bilsin ki, talanan pulların az və ya çox hissəsini yenidən geri almaq, büdcəyə qaytarmaq mümkün oldu. Bəs oğru icra başçılarının rəhbərliyi dönəmində talanan, darmadağın edilən insan həyatları, insan taleləri necə olsun? Illərlə davam edən ehtiyacın yandırıb kül etdiyi, çarəsizliyin tükətdiyi ömürləri kim, hansı qüvvə geri qaytaracaq? Axı hamı bilir ki, bu gün dağılan ailələrin bir çoxu məhz dolanışıq ucbatından dağılır. İnsanlarımızın qürbətə üz tutmasının, yad ölkələrdə çörək axtarışına çıxmasının kökündə də əsasən dolanışıq problemi yaranır. Hansı ki, dövlət bu insanların dolanışığı üçün gərəkli olan vəsaitləri ayırır, həmçinin, yerli icra başçılarına onların məşğulluq probleminin həll edilməsi, sosial rifahının yükdəldilməsi üçün göstərişlər verir. Lakin xalqın pulu bəzi hallarda məhz həmin icra başçılaının özü tərəfindən oğurlanır, ki, DTX-nın keçirdiyi əməliyyatlar buna sübutdur.
Baş verən proseslər bir kəs daha sübut edir ki, xalqı idarə edən, insanlar üzərində rəhbər şəxs kimi söz sahibi olanların təqdimatında ikiqat diqqətli olmaq lazımdır. Unutmaq olmaz ki, insan həyatı təcrübə lövhəsi deyil. Hər gələn səlahiyyət sahibinin insan talelərinə təcrübə lövhəsi kimi yanaşması, bu lövhədə öz bildiyi kimi yazıb-pozması, bir iz, bir yara buraxması yolverilməzdir. Əslində ən böyük cinayət elə məhz budur: insan ömürlərini ehtiyac qəlibində əritmək, onların ümidlərini məhv etmək, hər kəsə bir dəfə verilən həyatı zəhərə çevirməkdir...
Seymur ƏLİYEV
E-mail: [email protected]
