“Hürriyyət” qəzeti və “Moderator”.az saytının əməkdaşı jurnalist Seymur Əliyev rus xalqı, bu xalqın xisləti, genetik özünəməxsusluğu və bu özünəməxsusluğun bəşəriyyət üçün doğurduğu tarixi faciə və təhlükələrlərlə bağlı maraqlı araşdrmaya imza atıb. Rus və xarici mənbələr əsasında aparılan məlum araşdırmada rus təbiətinin mahiyyəti bütün çılpaqlığı ilə ortaya qoyulub ki, bu çılpaqlığın müdafiə edilən, ört-basdır ediləcək bir yanı yoxdur.

Bu araşdırma rus dünyasını  rus mütəfəkkirlərinin özünün dili ilə tanımağa yardımçı olmaqla yanaşı, bu xalqın insanlıq üçün sadəcə bir lənət olaraq göndərildiyini birmənalı şəkildə isbatlamaqdadır.

Beləliklə, “Ruslar-bəyaz lənət!” silsiləsindən II yazını oxuculara təqdim edirik.

I yazı burda: //moderator.az/news/109121.html

Bunin soruşur: “Bizdən yırtıcı məxluq varmı?”

Rusların hər zaman öz qəddarlığı, vəhşiliyi və amansızlığı ilə dünyanın diqqət mərkəzində olduğu, bu qəddarlığın bütün bəşəriyyəti hər zaman dəhşətə gətirdiyi heç kimə sirr deyil. Yalnız ayrı-ayrı xalqların siyasi xadimləri, mütəfəkkirləri, ziyalıları deyil, bəzi rus yazıçıları da rus xislətində olan bu mənfur xüsusiyyəti etiraf etmiş, bunu öz əsərlərində açıq şəkildə göstərmişdir. Məsələn, məşhur rus yazıçısı İvan Alekseyeviç Bunin “Kənd” povestində rus təbiətindəki qəddarlıq və yırtıcılığa diqqət çəkməklə yanaşı, bu yırtıcılığın rusların bir-birinə münasibətində də özünü büruzə verdiyini vurğulayır:

“Sən bir fikirləş: bizim xalqımızdan qəddar, yırtıcı bir məxluq varmı? Şəhərdə dükandan bir qəpiklik kökə  götürən məzlum bir oğrunun dalınca bütün rastbazar yüyürür, haqlayanda da o ki var əzişdirirlər. Yanğına, vuruşmaya tamaşa etmək üçün bütün şəhər yüyürür, həm də ki, yanğının, yaxud da vuruşmanın tez qurtarmasına ürəkdən təəssüf edir!” (İvan Alekseyeviç Bunun. “Hekayələr, povestlər”. Bakı-Yazıçı-1988. Səhifə - 182).

Bunindən daha bir etiraf: rus qəddarlığı rus ədəbiyyat və tarixinə hopub!

Bunin rus xislətindəki qəddarlıq və riyakarlığın rus ədəbiyyat və tarixinə belə hopduğunu, atalar sözü və zərbi-məsəllərdə, nağıl və hekayələrdə özünü aşkar şəkildə göstərdiyini qeyd edir:

“Tarixi oxuyanda adamın tükləri biz-biz olur: qardaş qardaşa düşmən kəsilir, quda qudaya, oğul ataya xəyanət edir, qatil kəsilir, qatillik, bir də xəyanət, namərdlik təsvir olunur... Dastanlarımız da başdan-ayağa ləzzətdir: “Onun ağ sinəsini parçaladı”, “qarnını yırtıb yerə tökdü”... Bəs nəğmələrimiz? Hamısı eynidir, hamısı bir cürdür: “analıq “qəddar və acgözdür”, qayınata “zalım və öcəşkəndir”, “elə oturub ki, qəsrdə, elə bil köpəkdir kəndirdə”, “qayınana da elə o cür ”“ “qəddardır”, “oturub sobanın üstündə, elə bil qancıqdır zəncirdə”, baldızlar mütləq “it cinsi və araqarışdırandırlar”, qayınlar “kinli və masqaraçıdırlar”, ər “ya sarsaqdır, yaxud da əyyaş”, “qayınata ”“ babacığaz ona tapşırır ki, arvadı möhkəm əzişdirsin, dərisini dabanınadək soysun”, gəlin isə həmin qayınata ”“ babacığaz “döşəmə yuyurdu ”“ kələm şorbasını tökürdü, astananı qaşıyırdı ”“ piroq bişirirdi”, ərinə isə bu sözlərlə müraciət edir, “qalx, həyasız, oyan, budu sənə çirkab, yu əl-üzünü, budur al patava, sil üz-gözünü, budur cındır, boğ özünü”...

Hələ bizim zərb-məsəllərimiz.... Bundan da çirkin və ədəbsiz bir şey uydurmaq olarmı? Bəs atalar sözü! “Bir döyülmüş iki döyülməmişə dəyər”... “Sadəlik oğurluqdan da pisdir...” (İvan Alekseyeviç Bunin. “Hekayələr, povestlər”. Bakı ”“ Yazıçı- 1988. “Kənd” povesti. Səhifə - 183)

Leskov: “Bunlar necə də vəhşi xristianlardır?”

Digər rus yazıçısı Nikolay Semyonoviç Leskov da rus vəhşiliyinin rus xislətinin ayrılmaz tərkib hissəsi olduğunu vurğulayır. Leskov “Gecə adamları” povestində rusları nəzərdə tutaraq yazır: “Bunlar necə vəhşi xristiandırlar! Donuz kimi tərbiyəsizdirlər!”. (Nikolay Semyonoviç Leskov “Gecə adamları” povesti. Səhifə -295. İ.S.Turgenev.N.S.Leskov. Roman. Povest. Hekayələr. Bakı-Yazıçı-1988).

Turgenev: “Ruslar vəhşi və mənasız adamlardır!”

Rus insanın vəhşi və amansızlığı Rusiyanın dünyaca məşhur yazıçılarından Turgenev tərəfindən də etiraf edilmiş, onun bəzi əsərlərində öz əksini tapmışdır. Məsələn, məşhur rus yazıçısı “Ərəfə” romanında yazır:

“Özündən danışmaq, lovğalanmaq lazım deyil. Hara baxırsan bax, bizdə hələ heç kəs yoxdur, adam yoxdur. Hamı ya xırda-xuruş, bir-birini gəmirən, aciz-avara, vəhşi, avam, zülmət içində, ya da bir-birini itələyən, boş-boş çərənləyən, təbil ağacı kimi mənasız adamlardır”. (İ.S.Turgenev. “Seçilmiş əsərləri”. Bakı-1989 ”“ Azərnəşr. “Ərəfə” romanı. Səhifə - 411).

Soljenitsin: “Ruslarda qürur yoxdur!”

Rus insanının qürur və ləyaqətdən məhrum olmağı ilə bağlı da rus yazıçılarının əsərlərində birmənalı fikirlər mövcuddur.

Aleksandr Soljenitsın “Yalansız yaşamaq” əsərində yazır: “Bizdə nə qətiyyət, nə qürur, nə də ürək yanğısı qalıb”. (Aleksandr Soljenitsın “Yalansız yaşamaq” əsərindən (1974). “Demokratiya: Gediləsi uzun bir yol”. Bakı-2002. Səhifə-364).

Bunin yenidən efirdə : “Qonağa mürəbbə qıymayan xalq”

Bunin əsərlərində mənsub olduğu rus xalqının digər “əlahiddə” xüsusiyyətləri haqqında da ürəkyanğısı ilə danışır:

“...bizdə hamı bir-birinə düşməndir, bir-birinin paxıllığını çəkir, söz gəzdirir, bir-birinin evinə ildə bir dəfə gedir, qəfildən evinə bir adam gələndə əli yanmış kimi vurnuxurlar, otaqları yığışdırmağa yüyürürlər... Hələ bu nədir! Qonağa bir qaşıq mürəbbə də  qıymırlar! Yalvarıb yola gətirməsən, qonaq bir stəkan araq da içməz...”. (İvan Alekseyeviç Bunin. “Hekayələr, povestlər”. Bakı-Yazıçı-1988. “Kənd” povesti. Səhifə-198).