“Xain və rəzil” - 630 səhifədən ibarət qalın bir kitab: Fransada Emmanuel Makronun respublika prezidenti postunda işi və həyatı haqqında araşdırma nəşr olunub.
Moderator.az “RİA Novosti”yə istinadla xəbər verir ki, kitabda onun istər məmur, istərsə də bankir kimi karyerasının əvvəlki mərhələlərinə də toxunulub.
Bomond (elita) və mətbuatdan olan çoxsaylı nəzakətdən uzaq adamlar tərəfindən belə bir kitabın çıxacağı haqqında məlumatlandırılmış Yelisey sarayı bütün işçilərin (hətta xidmətçilər də daxil olmaqla) jurnalist Jerar Dave və Fabris Lemm ilə ünsiyyət qurmasını qadağan edən xüsusi bir əmr verdi.
Jurnalistlər kitab üçün material toplamağa ən azı dörd il sərf ediblər. “Xain və rəzil” beşinci respublikanın səkkizinci prezidentinin siyasi fəaliyyətinin iç üzünü ortaya qoyan bir əsərdir. Burada hər bir ifadə faktlar, rəqəmlər və sübutlarla təsdiqlənir.
Bütün fəzilətlərini vətən və xalqa israrla bağlayan və daima bunu vurğulayan ölkə başçısının portreti, müəlliflərin aydınlaşdırdıqları kimi, əslində problemləri həll etməkdə siyasi əxlaqı çatmayan “yalançı və manipulyator” olduğunu ortaya çıxararaq, məşhur “Dövlət mənəm!” deyimli mütləqiyyət dövrünü xatırladır.
Ancaq bu ifadənin müəllifi XIV Lüdovik ölkəni toparlayıb, onun mədəniyyətini qoruyaraq Fransanın şöhrətindən utanmamışdısa, Makron isə, kitabda deyilənlərdən aydın olduğu kimi, diametrik şəkildə əksinə hərəkət edir.
Verdiyi qərarlar (çox vaxt siyasətdə müəyyən bir istiqamətə nəzarət edənlərin tövsiyələrinə zidd olaraq) cəmiyyəti parçaladı və bir çoxları soyuq vətəndaş müharibəsi haqqında danışmağa başladılar. Ölkənin və vətəndaşların ehtiyacları ilə deyil, Avropa bürokratlarının tələbləri ilə diktə edilən iqtisadi yeniliklər yoxsulluğun və işsizliyin kəskin artmasına səbəb oldu. Makron cəmiyyətin konsolidasiya yolu ilə milli quruculuğunu “multikulturalizmin” əhəmiyyəti haqqında tezislərlə əvəz etdi və bu yaxınlarda “fransız dilini təkcə Sena sahilində deyil, həm də Çad gölünün sahillərində də eşitmək lazımdır” iddiasını təsdiq etdi.
Müəlliflər, bir sual ortaya qoyurlar: Makron min beş yüz illik mədəni ənənələrə malik, əsrlər boyu səmərəlilik modeli olan və böhran dövründə belə iqtisadi sabitliyi qoruyan dövlət aparatını niyə məhv etməyə çalışır?
Əla təhsil almış bir insanda bu Herostrat kompleksi (yunanıstanlı Herostrat tarixə düşmək üçün Artemida məbədini yandırmışdı - red.) haradan qaynaqlanır?
Və cavabı psixologiya sahəsində tapmayıblar - hər şey daha sadə və daha vulqardır.
Müəlliflərin fikrincə, Fransanın siyasi olimpinə qalxmaq üçün yola çıxan Makron bunu öz sələfləri kimi (əksər hallarda onlar istər qanunvericilikdə, istərsə də hakimiyyətdə təvazökar mövqe tutublar) dürüst və açıq şəkildə deyil, Molyerin Tartüfü kimi yalan yolla etməyə qərar verdi.
O, “sosial ədalət və irəliyə doğru” mövzusunu müzakirə edərkən eyni zamanda göstərdiyi xidmətlər müqabilində qlobalçılarla danışıqlar aparırdı.
Həm karyerasına başladığı Fransanın maliyyə departamenti, həm də Rotşildlərlə tanışlıqlar Emmanuel Makrona ölkə tarixində tamamilə görünməmiş əlaqələr və maliyyə mənbələri verdi.
Ancaq iş təkcə bununla bitmir. Verilən dəstəyə cavab olaraq o, Fransa sənayesi üçün strateji əhəmiyyətli aktivlərin, məsələn, amerikalılara satışını asanlaşdıracağını (və ya heç olmasa etiraz etməyəcəyini) vəd edir. O, hələ iqtisadi inkişaf naziri ikən “Alstom” və “General Electric” kompaniyaları arasındakı razılaşmaya “xeyir -dua verdi”. Beləliklə, vətənini nəinki iş yerlərindən, həm də xəzinəsindən - gəlirdən məhrum edir. O, amerikalılarda olmayan fransız mühəndis və konstruktorlarının işlərini xarici sənayeyə satır. Lakin müqavilə bağlandıqdan sonra qarşı tərəf Makronun sayəsində bunları praktiki olaraq pulsuz əldə edirlər.
Satış haqqında məlumatlar hər dəfə ictimaiyyətə açıqlandıqda Makron belə desək, cinayət yerinə gələrək “hər şey yaxşı olacaq” deyə and içir və Tartüf kimi hamını aldadır.
Araşdırma müəllifləri qeyd edirlər ki, bu cür qovuşma və yalanlar digər şeylərlə yanaşı “komission” ödənişlərlə müşayiət olunurdu. Başqa yerlərdə buna satınalma, pulla ələ almaq deyirlər. Üstəlik, hüquq-mühafizə orqanları bu cür satınalmaların mövcudluğundan xəbərdar idi, lakin hər dəfə yoxlamalar heç bir nəticə vermədi və işlər sadəcə olaraq “xalça altına qoyuldu”.
Onun gələcək seçki kampaniyasının sponsorları qarşısında götürdüyü öhdəliklər prezident seçiləcəyi təqdirdə hətta xanımı Bricit Makronu necə geyindirəcəyi, daha doğrusu, necə bəzəyəcəkləri ilə bağlı idi. Birinci xanımın özünün nümayəndələrinin geyimləri və zinət əşyaları həmişə eksklüziv olaraq LVMH konserninə aid moda evlərindəndir. Axı, konsernin sahibi Bernar Arno Makrona böyük dəstək verib və verməkdə də davam edir.
Fransa prezidenti Emmanuel Makron həyat yoldaşı Bricit Makronla birlikdə Parisdə Yelisey Sarayında
Hər iki jurnalist, həm Jerar Dave, həm də Fabris Lemm toplanmış sübutlara əsaslanaraq iki nəticə çıxarıblar.
Birincisi, Emmanuel Makron yalan danışa bilir, belə ki, ölkənin əvvəlki siyasi elitasını aldatmağı bacarıb. Bu şəxslər zirvəyə qalxmasına kömək etdikləri son dərəcə tərbiyəli və nəzakətli bir gəncin nə vaxtsa onları “həm topdan, həm də pərakəndə” sataraq xəyanət edə biləcəyini ağıllarına belə gətirə bilməzdilər.
İkincisi, hər iki jurnalist Fransanın hazırkı liderinin öz intriqaları və problemlərini həll edərkən onun hədəf auditoriyasına diqqəti çəkir: bunlar demək olar ki, həmişə Makronun özünü bəyəndirdiyi yaşlı və çox yaşlı kişilərdir.
Demək olar ki, onu peşəkar səviyyədə bəyənirlər. Bu, yeri gəlmişkən, sosial məsuliyyəti aşağı olan və “qızlar” adlandırılanların işi üçün vacib bacarıqlardan biridir.
Yalnız qızlar qazanc və yaxud kef üçün özlərini və bədənlərini satırlarsa, o zaman Fransa prezidenti ölkə vətəndaşlarının taleyi ilə alver edir.
Gələcək seçkilərdə mümkün məğlubiyyət təqdirində belə bu müasir Tartüf heç bir şeylə təhdid olunmayacaq: prezidentin vurduğu ziyana baxmayaraq, qlobalistlər, hersoq Rişelye nümunəsində olduğu kimi, özlərinin ölkəyə verdikləri fayda müqabilində Makronun arxasında müdafiə qalası rolunu oynayacaqlar.
Miraslan
