“Artıq 17 ildən çox vaxt keçib ki, atamız dünyasını dəyişib. Elə gün olmur, elə bir görüş olmur ki, ailə üzvləri ilə, nəvələri ilə onu xatırlamayaq. Biz o vaxt ailəmizlə Gəncədə yaşayırdıq, orada anadan olmuşduq. Atam teatrda işləyirdi, anam evdar qadın idi, ailədə 4 uşaq idik. Nə yalan deyim, maddi cəhətdən dolanmaq bizə çətin idi. Gəncə Dövlət Dram Teatrında atam aparıcı aktyorlardan biri idi. Mən uşaq idim, yadımdadır, teatrın ən sevimli, əsas rollarını atam ifa edirdi”

 

Bunu Moderator.az-a açıqlamasında xalq artisti Muxtar Avşarovun oğlu, əməkdar rəssam Rza Avşar deyib.

 

O daha sonra əlavə edib. “Daha sonra atamı AZDRAMA-ya dəvət etdilər. O vaxt teatrda Hökümə Qurbanova, İsmayıl Osmanlı, Möhsün Sənani kimi böyük sənətkarlar çalışırdı. Atam cəsarət edib özünü onların içərisində göstərə bildi. O vaxt atamın 54 yaşı olardı. Özünə qarşı çox tələbkar biri idi, deyirdi ki, sən bilmirsən, mən burada gərək belə etməyəydim, rejissor da mənim heç yadıma salmadı. Məni incəsənətə sevdirən məhz atamın sənəti olub. Onunla teatra gedərdim, məni səhnənin tərtibatı, müxtəlif təsvir və dekorasiyalar cəlb edirdi. Mən Əzim Əzimzadə adına rəssamlıq məktəbinə daxil olanda əsəbləşdi, dedi ki, sən mənim sözümə qulaq asmadın. O istəmirdi ki, övladları da onun kimi çətinlik çəksinlər. Dedim ki, mən rəssam olacağam. O vaxtdan indiyə qədər sənətlə məşğulam, bir neçə ölkədə sərgilərim olub. Məndən kiçik qardaşım Rauf isə teatra daha həvəsli idi. Atam onun bu istəyinə qarşı idi, amma buna baxmayaraq o hal-hazırda Estoniyada,Tallin şəhərində yaşayır və “Avşar” Kukla Teatrının yaradıcısıdır” deyə Rza Avşar bildirib.

 

Rza Avşar atasının film həyatından da danışıb.

 

“Düzdü o kinolarda epizodik rollarda çəkilib, epizodik obrazların ustası idi. 3-5 dəqiqə filmdə bir obrazı oynayıb, tamaşaçının yaddaşında qalmaq çox çətin bir şey idi. O aktyordan xüsusi bacarıq və istedad tələb edirdi. Buna baxmayaraq atam kiçik rollarla tamaşaçının yaddaşında qalmağı bacarmışdı. Nisbətən böyük obrazları “Atları yəhərləyin” və “Kişi sözü” filmində olub. Teatrda uzun illər çalışmasına rəğmən yaş həddi ilə bağlı olaraq atam və bir neçə tanınmış sənətkarımızı təqaüdə göndərdilər. Hələ canı sulu idi, obrazlar oynayıb, işləyə bilərdi. Bu da atama böyük zərbə oldu. Gəlib oturdu evdə, çox çətin illər keçirdi. Sonra Amaliya xanım Pənahova Bakı Bələdiyyə Teatrını yaratdı və atamla yanaşı bir neçə təqaüdə göndərilən sənətkarları bir araya topladı. Atam elə böyük həvəslə obrazlarını yaradırdı, evdə məşq edirdi. Yeni bir həvəs gəlmişdi ona. Amaliya xanım sanki ona yeni bir həyat bağışlamışdı. Bir neçə il sonra ağır xəstələndi, gözləri tutuldu. 3 aydan çox gözləri görmədi. Əməliyyat yolu ilə bir gözünü açdılar, amma o biri açılmadı. Yaş da öz sözünü deyirdi. Sonuncu günü indiyə qədər yadımdadır, axşamdan halı çox dəyişmişdi, səhər getdim ona dərman aldım. Elə həmin gün atam qucağımda keçindi. Danışa da bilmirdi, yeməkdən də kəsilmişdi. 91 yaşında dünyadan köçdü. Evimiz onsuz bom-boş idi, əvvəlki istiliyini itirmişdi. O gündən etibarən atamızı hər zaman xoş xatirələrlə yad edirik” deyə aktyorun oğlu bildirib.