Adam burdan keçəndə elə düşünürsən ki, başqa bir ölkədəsən. Təsəvvür elə ki, binanın birinci mərtəbəsində yerləşən çay evlərinin istisinalar olmaqla çoxunda qızlar işləyir. Hamısı da çay evlərinin qapısının ağzında dayanaraq gəlib ”“ gedən adamlara baxır, onları içəri dəvət etmək üçün müxtəlif jestlər edirlər. Bu dəfə mən də yolumu adı çəkilən çay evlərinə saldım. Metronun Memar Əcəmi stansiyasının yaxınlığında yerləşən bu küçədə bir çox şeylərə güzəşt edildiyi kimi, bir çoxuna da göz yumulur. Amma, məni həmişə o düşündürür ki, Bakı kimi balaca şəhərdə bu xanımların qohum - əqrabasından heç kim necə olur ki, onlarla rastlaşmır?

Özümü müştəri kimi təqdim edib əyləşirəm. Bayaqdan qapının ağzında dayanaraq gəlib ”“ gedən adamlara baxan xanım mənə yaxınlaşır.

- Bəli.

- Xeyr. Sadə çay olsun.

İki nəfər olacağımızı deyirəm. Bir nəfər bir azdan gələcək. Siz iki stəkan gətirin. Çayı stoluma gətirdikdən sonra, xanım yenidən qapının ağzına qayıdır. Amma, hərdən geri dönüb mənə də baxır. Elə söhbətə başlamaq üçün stoluma dəvət edirəm:

Tək qalmışam. O, dediyim adam deyəsən gələsi olmadı. Telefonuna da zəng çatmır. Bəlkə gəlib mənimlə bir çay içəsən. Sol əli ilə saçını buran xanım gülə - gülə masama yaxınlaşır: “mən qoymaram səni tək qalasan”. Stəkanımdakı çayı içdiyimə görə özünə birinci, mənə isə ikinci çayı süzür. Nəsə dilxor görünür: “bu Şəbnəm gəlsəydi, yoruldum e...”

- Diş həkiminə gedib. Bədbəxtin qızının bir dənə ağzında salamat dişi yoxdu. İndi gələndə görəcəksən.

- Mən Ceyranbatanda.

- Hə. Metro bağlanana yaxın tez çıxıram. Şəbnəm burda yaxınlıqda ev kirayələdiyi üçün kafeni o bağlayıb gedir.

- On manat əmək haqqımdı, bir də gələn müştəriyə görə faiz alıram.

- Adım Samirədi.

Elə də pis insana bənzəmir. Çox yaşı olmaz. Hardasa iyirmi və ya iyimi bir yaşı olar. Elə sınamaq üçün daha bir sual verirəm:

- Daimi müştərimiz olsan, nömrəmi verərəm.

Bu dəmdə qapıdan bir qız girir. Qulağında telefon kiminləsə danışır: “ayə, bəs demişdin gələcəm. bəs harda qaldın. Telefonu götürməmişəm? Necə götürəydim? Diş həkimindəydim, həkim dişlərimi yonurdu”. Telefonda dialoqunu bitirəndən sonra masamıza yaxınlaşır. Məlum olur ki, gələn xanım Samirənin iş yoldaşı Şəbnəmdi. Samirənin istəkanında özünə soyuq çaydan süzüb içir: “Dişlərimi düzəltdirib başa çıxsaydım. Öldüm ”“ ölümdən qayıtdım. Yonanda elə pis ağrıdır. Həkim də cavan oğlandı. Üç yüz manat deyib dişlərimin xərcini. Bu gün də deyir ki, pul istəmirəm. Əvəzində gəl səni belə eləyim. Mən də dedim ki, yox, ordan xoşlamıram”. Şəbnəmi yan masadan çağırırlar. Mən də getmək istədiyimi deyib, Samirəyə çayın pulunu verirəm. Samirə pulun qalğını gətirəndə, sol tərəfimdə əyləşib qulağıma pıçıldayır: “nömrəmi yaz... gələndə zəng vurarsan”.