Nəhayət, gəldim çatdım Xankəndiyə. «Qarabağ»ın «MOİK»lə Xankəndi stadionunda Kubok  oyununda iştirak etmişdim. Onda Xankəndidə gəzmişdim. Maşını döndərdim Xankəndiyə ki xanımım da gəzsin azad olan Xankəndidə, ürəyi  açılsın. 

 

Elə təzəcə  Xankəndiyə girmişdim ki, qarşıdan gələn Yol polisi maşını  məni saxladı. Cavan, sütül, boylu-buxunlu serjant özünü  təqdim elədi. Çox təəssüf ki, soyadı yadımdan  çıxıb, mən də həmin  vaxt telefonla danışırdım. Dedi ki, sükan arxasında  telefonla danışmaq olmaz, bu 80 manat cərimə və 3 baldır. Mən də gülümsəyirəm, serjant da çaşıb baxır ki, məni bunu cərimələyirəm, bu da gülümsəyir. Çox xoşhallanmışam ki, məni Xankəndidə öz Yol polisimiz saxlayıb  cərimələyir. Cəriməni ödəməyə hazırlaşırdım ki, bir polis  zabiti  yaxınlaşdı. Salam verdi və serjanta dedi:

 

 

 

 

Qayıtdım ki, mən doğrudan cəriməni ödəmək istəyirəm, özü də bu cərimə mənə ləzzət eləyir. Amma cərimələmədilər, yaxşı yol arzuladılar.

 

Mən bir neçə dəfə televizyonda da demişəm, yazılarımda da yazmışam. Ki, neyləyirəm  o «Mersedes»i ki Ağdama gedib Cəfərin  çayxanasının qabağında saxlayıb, sonra da forslu-forslu düşüb  çayxanaya girməyəcəyəmsə.  

 

İndi  maşınımı, «Mersedes» olmasa da, bir  marketin qabağında saxlayıb forslu-forslu düşdüm, marketin  önündəki adamlarla  forslu-forslu əl tutub görüşdüm, sonra da forslu-forslu bir qazlı «Sirab» alıb ləzzətlə  içdim. 

 

Niyə də forslanmayım? Meydanında müqəddəs  bayrağımız dalğalanan Xankəndidə məni Azərbaycanın Yol polisi saxlayıb, sonra da  həmin bayrağı  ziyarət etmişəm, xankəndililərlə görüşmüşəm  və ləzzətlə «Sirab» içmişəm.