"Səadəti kənarda axtardığımız üçün onu içimizdə itiririk..."
Hamımız xoşbəxt olmaq istəyirik. Amma paradoks ondadır ki, çox vaxt bu xoşbəxtliyə gedən yolun qarşısını elə özümüz kəsirik.
Moderator.az xəbər verir ki, bu barədə "Your Tango" portalı yazıb. Məlumatı "cursorinfo" nəşri yayıb.
Nəşr yazır ki, daimi gərginlik, özümüzü tənqid etmək, gələcəkdən qorxmaq, "hələ layiq deyiləm" hissi - bunlar həyatın dadını hiss etməyə imkan verməyən görünməz zəncirlərə çevrilir.
Psixoloqlar deyir: xoşbəxtlik nəyisə əldə etdikdən sonra gələn hədiyyə deyil. O, həyatla əlaqədə olmaq hissidir - özünə qarşı mərhəmət, şüurlu şəkildə yaxşılığı görmək bacarığıdır.
Aşağıdakı beş yanlış inanc isə bu hissi içimizdə boğur:
"Mən xoşbəxt olmağa layiq deyiləm"
Ən təhlükəli düşüncədir. Biz çox vaxt başqalarına mərhəmət göstəririk, amma özümüzə qarşı qəddar davranırıq. Elə bil xoşbəxtliyi "qazanmaq", "haqq etmək" lazımdır. Halbuki sevinc mükafat deyil, həyati ehtiyacdır.
Həqiqət: Özünü qəbul etmək perfeksionizm deyil, xoşbəxtliyin ilk addımıdır.
"Sevinsəm də uzun çəkməyəcək"
Bəziləri üçün sevinc "risk" kimidir - guya çox gülsən, nəsə pis olacaq. Beynimiz təbii olaraq təhlükələri izləyir, amma xoşbəxt olmağı da öyrətmək mümkündür.
Sadə metod: Hər gün üç kiçik minnətdarlıq yaz. Bu vərdiş beyni nigaranlıqdan məmnunluğa kökləyir.
"Məqsədlərimə çatanda daha sonra xoşbəxt olaram"
Ən geniş yayılmış illüziya budur. "Arıqlayım, maaşım artsın, tətilə gedim - onda rahatlanaram". Amma belə deyə-deyə illər keçir və həyat "sonra"ya təxirə salınmış formada keçir.
Həqiqət: Xırda gündəlik zövqlər - isti qəhvə, maraqlı dialoq, sakit gəzinti insanı daha davamlı və motivasiyalı edir.
"Mənim xoşbəxtliyim başqalarından asılıdır"
Əlbəttə ki, sevgi və dəstək vacibdir. Amma əgər əhval-ruhiyyəmiz tamamilə başqalarının davranışından asılıdırsa, deməli, daxili dayağımız yoxdur. Sevinc paylaşılır, amma məsuliyyət verilməz.
"Ciddi işlə sevinc bir yerdə ola bilməz"
Əksinə, sevinc insanı daha məhsuldar edir. Daimi gərginlik motivasiya yaratmır, əksinə, yandırır. İşinə müsbət yanaşmağı bacaran insan daha tez bərpa olunur və anlam tapır.
Xoşbəxt olmaq öyrənilə bilər
Psixoloqlar deyir: xoşbəxtlik "olub-olmayan" bir hal deyil, vərdişdir. Beyni təlimləndirə biləcəyimiz kimi, ruh halımızı da təlimləndirə bilərik.
Günün sonunda özünə bu üç sualı ver:
- Bu gün məni nə sevindirdi?
- Nəyə görə minnətdaram?
- Bu hissi nə yaratdı?
Bu suallar sadə görünə bilər, amma beynin prioritetlərini dəyişir. Nigaranlıq "əvvəl seçim" olmur. Sakitlik və məmnunluq təbii vəziyyətə çevrilir. Xoşbəxtlik gözlənilən deyil, yaradılan haldır. Həyat keçib gedir - onun dadını almaq üçün icazə gözləməyə dəyməz.