Bütün bəşəriyyət tarixi boyu sivilizasiyalararası mübarizə, eləcə də bir dövrdən, bir sistemdən o birinə keçid çətinliklərlə müşayiət olunub. Sovet imperiyasının çöküşü illərində digər keçmiş müttəfiq respublikalar kimi, Azərbaycanda da totalitar sistemin stereotipləri, düşüncə, davranış, həyat tərzi ilə yaşamağa davam edən, bürokratiyaya, rüşvətxorluğa adət etmiş mühafizəkar çoxluq yeni, novator düşüncəli, artıq azad, sərbəst davranış, həyat tərzini təbliğ edən insanlara gizli-açıq şəkildə ciddi müqavimət göstərirdi... Məhz belə lazımsız müqavimət nəticəsində ölkəmizin bir çox sahələrində inkişaf və tərəqqi bəlkə də on illərlə ləngidi... Bu cür durum eyni zamanda ayrı-ayrı sahələrdəki, həm yetərincə savadlı, elmli, həm də milli qeyrətli, vətənpərvər insanların, vətəndaşların, kadrların itkisi, eyni zamanda şəxsi faciəsi ilə nəticələndi...   

 

Daxili İşlər Nazirliyinin (DİN) Şəxsi Heyətlə İş İdarəsinin sabiq rəisi, istefada olan polis polkovniki Mehman Mehmanov Moderator.az-a təqdim etdiyi növbəti məqaləsi məhz bəhs etdiyimiz dövrə aid ibrətamiz olaylardan bəhs edir. 

 

“Ölkəmiz keşməkeşli tariximizə mürəkkəb və gərgin bir dövr kimi əbədi həkk olunacaq hadisələrin astanasındaydı.

 

Təəssüf ki, Azərbaycan rəhbərliyi  Qarabağda erməni separatizmi, terrorçuluğuna qarşı mübarizəsi ilə düşmənlərimizi lərzəyə gətirən,  30-a yaxın kəndimizin erməni terrorçularından təmizlənməsi ilə nəticələnmiş məşhur “Həlqə” əməliyyatında aparıcı rollardan birini oynamış Məhəmməd Əsədov kimi qətiyyətli daxili işlər nazirini layiqincə icra etdiyi vəzifəsindən çıxarıb Prezident aparatında dövlət müşaviri postuna təyin edərək onun yerinə Tofiq Kərimovu gətirmişdi. Buz kimi soyuq, insanlarla təmas qura bilməyən, sonuncu vəzifəsi DİN-in Mülki Müdafiə və Hərbi Səfərbərlik şöbəsinin rəisi olan bu adamın təyinatı şəxsi heyətdə şok effekti yaratmışdı. Bu həmin nazir idi ki, Xocalı faciəsini ölkə Prezidentinə dərhal xəbər vermədiyini onunla izah etmişdi ki, “Ayaz Mütəllibovun rəngi ağarmışdı qorxdum desəm, nəsə olar...” 

 

Mən o zaman DİN orqanı olan “ Mübariz Keşikdə “ qəzetində çalışırdım. Polis kapitanı rütbəsini yenicə almışdım. Bir gün səs yayıldı ki, idarəmizə təzə rəis gətirirlər – Əsildar Cahangir oğlu Hüseynovu. Arıq, çəlimsiz, rusca və türkcə danışan qəribə bir adam təsiri bağışlayırdı. Təqdim olunanda dedi ki, mən SİTA-nın ( Sovet İttifaqı Teleqraf Agentliyi- indiki  “TASS” ) Türkiyə üzrə müxbiri, SSRİ Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsinin polkovniki olmuşam. Daxili İşlər Nazirliyində görünməmiş işlər görəcəyini vəd etdi. Yeni bir xidmət strukturunun- DİN-in Nəşriyyat və İnformasiya Mərkəzinin yaradılmasına nail oldu. DİN orqanı olan “ Mübariz Keşikdə “ qəzetinin “inqilabi“” adını dəyişdirib “ Detektiv “ elədi və özünün dediyinə görə təcrübəli işçi kimi mənə etibar edib xidmətə yeni kadrlar tapmağı tapşırdı – özü də zabit vəzifəsinə. Əlimə girəvə düşmüşdü. Namuslu, ləyaqətli, ziyalı, türk kökənli kadr axtarışına çıxmışdım - təmənnasız, minnətsiz... Ordan- burdan qarmaq atırdılar, bəzən möhkəm “danlayırdılar “ ki, “heç bilirsən o işin qiyməti nədir?!” Mən öz işimdə idim. Birinci Ehsan Zahidovu tapdım – sonradan o, DİN-in Mətbuat Xidmətinin rəisi, polis polkovniki rütbəsinə yüksəldi...

 

“Bakı” qəzetindən Oqtay Rüstəmov ( baş nazirin sabiq müavini İzzət Rüstəmovun oğlu) , Moskvada Ədəbiyyat İnstitutunu bitirmiş Ə.Əzimovu, BDU-nun şərqşünaslıq fakültəsini bitirmiş İ.Əliyevi və adlarını unutduğum bir neçə nəfəri Daxili İşlər orqanlarında xidmətə qəbul etdirdim. Nazir T.Kərimov Kadrlar İdarəsinin səlahiyyətlərini alıb xidmətlərə verdiyindən hətta bu adamların sənədlərini də şəxsən özüm toplayırdım...

 

Hər bir göstəricisi işimizə uyğun gələn rəhmətlik şair Əhməd Oğuzu da hazırlayırdım. Amma Əhmədin yerişi “stroyevoy“ tələblərinə uyğun gəlmədiyindən rəisimiz Ə. Hüseynov onun işə götürülməsinə razılıq vermədi. Bir çox adamların kinli, istehzalı baxışları altında itib-batırdım.  Sözsüz ki, belələri “Ədə, bu neyləyir , lazımdır biz özümüz adam tapaq”-deyə düşünürdülər...

 

Bir gün yenilikçi rəisimiz iclasda vurğuladı ki, daha təmiz yaşamaq dövrüdür, rüşvətxorluğa son qoymaq lazımdır. Daha sonra təklif etdi ki, surət çıxaran və sair aparatlar alıb gətirək , DİN binasının bizim idarənin yerləşdiyi qanadından çölə qapı açıb müəyyən sənədlərin surətini çıxarmaqla mülki əhaliyə xidmət göstərərək vəsait əldə etməklə maaşlarımızı artıraq. Gülmək tutmuşdu hamımızı. Bu o dövrə təsadüf edirdi ki,  az öncə o vaxtkı respublika rəhbəri Əbdürrəhman Vəzirov xalqı kompüter, qoz ağacı, hamamla təmin etməyə söz vemişdi... 

 

Bir gün də iclasda rəisimiz təklif elədi ki, gəlin növbətçi hissədəki gündəlik məlumatlar (ən etibarlı məlumatlar oradaydı) əsasında heç kəsin əldə edə bilmədiyi bir xülasə hazırlayıb müqavilə əsasında onu ayrı-ayrı informasiya agentliklərinə, qəzetlərə satıb pul əldə edib maaşlarımızı qaldıraq. Yenə hamımızı gülmək apardı...  Sıralardan “komandirovka”, “komandirovka”  atmacaları gəlirdi… Yaman darıxmışdıq, əlimiz də yaman aşağı düşmüşdü...

 

Bütün bunlara rəğmən Əsildar Hüseynov dediyini elədi – DİN-ə müasir texnoloji qurğular, aparatlar gətirib çıxara bildi. Onların “dilini bilən” (o vaxt belə mütəxəssislər yox dərəcəsindəydi) Samir adlı cavan bir oğlanı da zabit vəzifəsinə gətirdik. Hələ o vaxt Ə.Hüseynov mətni kompüterlə yığıb kağızsız-filansız printerlə bir-birimizə ötürüb oxumağın, düzəliş etməyin də əsasını qoymuşdu. Bir neçə dəfə də hansı şirkətləsə danışıb idarəyə ərzaq məhsulları, o cümlədən kartof da gətizdirib münasib qiymətə əməkdaşlara satdırmışdı və hər dəfə də deyirdi ki, “uşaqlar, vallah, rüşvət alıb-verməkdən xilas olmaq lazımdır”. Bir çox tanınmış adamlarla, o cümlədən akademik Ağabəyov Sultanov, Yazıçılar İttifaqının katibi, detektiv əsərlər yazan Çingiz Hüseynovla şəxsi heyətin yadda qalan görüşünü təşkil etmişdi. Ancaq çılğın mentalitetə malik, DİN-in sovetlər dönəmində formalaşmış spesifik məkanına uyğun gəlməyən davranışları ilə Ə.Hüseynov  şəxsi heyətin qəlbinə heç cür yol tapa bilmirdi...

 

Tofiq Kərimovun vəzifəsindən azad edilərək yerinə Tahir Əliyevin Daxili İşlər naziri vəzifəsinə təyin olunan kimi vəzifəsindən ilk azad edilənlərdən biri Əsildar Hüseynov oldu...

 

“Detektiv“ yenidən “ Mübariz Keşikdə “ adına qayıtdı. O dövr üçün ən qiymətli, müasir kömpüter qurğularının taleyi naməlum olaraq qaldı. Bu sahə üzrə gözəl mütəxəssis polis baş leytenantı Samir (soyadını unutmuşam) Daxili İşlər orqanlarından xaric olunub mülki işə getməli oldu... 

 

Bir müddət sonra xəbər aldıq ki, Əsildar Hüseynov yaşadığı mənzildə özünü asaraq intihar edib...”

 

 

Təqdim etdi: Sultan Laçın