(Əvvəli burada: )

 

4. Peyğəmbərimizin zaman etibarilə 4-cü izdivacı Ömər ibn Xəttabın qızı Hafsa ilə olmuşdur. Hafsa bundan əvvəl Xuneys adlı şəxsin arvadı idi. Xuneys öldükdən sonra Ömər dul qalmış Hafsanı layiqli bir adama ərə vermək istəyir. Bu məqsədlə o, ən yaxın dostları olan Əbu Bəkrlə Osmana müraciət edir. Lakin hər ikisi etiraz edib Hafsa ilə evlənmək arzusunda olmadıqlarını bildirirlər. Ömər onlardan Peyğəmbərə şikayət edir və Peyğəmbərimiz Öməri sakitləşdirib buyurur: “Sənin qızını Osmandan daha üstün bir adam alacaq”. Sonra Həzrəti Rəsulullah (s) Hafsa ilə özünün evlənmək istədiyini bildirir və beləliklə, 21 yaşlı Hafsa hicrətin 2-ci, yaxud 3-cü ilində “möminlərin anaları” cərgəsinə qoşulur. Peyğəmbərin Hafsa ilə icdivacı da siyasi səbəbə əsaslanırdı (Aişə ilə bağlı vəziyyətdə olduğu kimi)...

 

5. Peyğəmbərimizin beşinci xanımı Zeynəb binti Xuzeymə idi. Hədsiz səxavət və alicənablığına görə ona “Ummu’l-məsakin” (miskinlərin anası) deyirdilər. Zeynəbin əri Abdullah Uhud döyüşündə şəhid olduqdan sonra Peyğəmbərimiz bu alicənab qadını səfalətdən xilas etmək üçün onunla evləndi. Peyğəmbərə ərə getdikdən bir neçə ay sonra Zeynəb binti Xuzeymə vəfat etdi. Peyğəmbərimiz özü onun cənazə namazını qılaraq dəfn etdi.

 

6. Peyğəmbərin bibisi oğlu Əbu Sələmə Uhud döyüşündə aldığı ölümcül yaradan vəfat etdikdən sonra arvadı Ummu Sələmə dörd uşaqla başsız qalmışdı. Ummu Sələmə öz əri ilə iki hicrətdə – Həbəşistana və Mədinəyə hicrətlərdə iştirak etmişdi. Bu qadının bütün qohumları Məkkədə idi. Mədinədə qəriblik şəraitində 4 nəfər yetimi böyütmək Ummu-Sələmənin imkanı xaricində idi. Buna görə də Peyğəmbərimiz onunla evlənərək, uşaqlarına atalıq qayğısı göstərdi. Ummu Sələmə Peyğəmbərin vəfatından sonra 50 ildən artıq yaşamış, həmişə Əhli-beytin (ə) müdafiəsi yolunda öz nüfuz və bacarığından istifadə etmişdir. Onun Həzrəti Əli (ə), Fatimə (ə), İmam Həsən (ə), Hüseyn (ə) və Zeynu’l-abidinlə (ə) mehriban münasibəti tarixdə məşhurdur.

 

7. Həzrəti Rəsulullah (s) bibisi qızı Zeynəb binti Cahşı, öz oğulluğu Zeyd ibn Harisə ilə evləndirmişdi. Lakin Zeynəbin xasiyyətinin pisliyi üzündən bu ailə uğurlıı olmadı. Nəhayət, iş o yerə çatdı ki, Peyğəmbərdən icazə alandan sonra Zeyd Zeynəbə talaq verib boşadı. Bundan sonra Peyğəmbər özü Zeynəblə ailə qurdu. O vaxta qədər müsəlmanlar elə güman edirdilər ki, bir şəxsin oğulluğunun arvadı da ona haramdır. Peyğəmbər öz oğulluğunun keçmiş arvadını almaqla müsəlmanlara əyani surətdə başa saldı ki, yalnız doğma oğlun həyat yoldaşı qaynataya haramdır. Peyğəmbərin bu icdivacı ilə bağlı bəzi kitablarda yazılmış çirkin iftiralar tamamilə uydurmadır. Həmin iftiraya görə, guya Peyğəmbərimiz Zeynəbi çimərkən görüb ona vurulmuş və Zeydi məcbur etmişdir ki, Zeynəbi boşasın. Bu cür “rəvayətlər” Həzrəti Rəsulullahın (s) ünvanına açıq-aşkar təhqir və həyasız böhtandan başqa bir şey deyildir.

 

8. Müsəlmanlar hicrətin 6-cı ilində Bəni-Mustaliq qəbiləsini məğlub etdikdən sonra xeyli qadını əsir götürmüşdülər. Qəbilə başçısının qızı Cuveyriyyə Sabit adlı müsəlmanın kənizi oldu. Cuveyriyyə öz ağası ilə müqavilə bağlamışdı ki, ona hissə-hissə pul ödəyərək, axırda azad olacaq. Bu müqaviləni rəsmiləşdirmək məqsədilə Cuveyriyyə Həzrəti Muhəmməd Peyğəmbərə (ə) müraciət etdi. Peyğəmbərimiz hadisəni bilən kimi müqavilədə nəzərdə tutulmuş məbləği ödəyib Cuveyriyyəni azad etdi və Cuveyriyyə öz razılığı ilə azad qadın kimi onunla ailə qurdu. Bundan sonra müsəlmanlar Bəni-Mustaliqdən olan bütün əsirləri azad etdilər. Onlar Peyğəmbərin həyat yoldaşı ilə həmqəbilə olan şəxsləri əsir saxlamağı və onları qul-qaravaş kimi işlətməyi düzgün hesab etmədilər. Nəticədə, Bəni-Mustaliq qəbiləsi bu alicənablığa cavab olaraq, bütünlükdə İslam dinini qəbul edib, müsəlman oldu. Aişə bu məsələni nəzərdə tutaraq söyləmişdir: “Öz qəbiləsinə Cuveyriyyədən daha çox xeyir verən bir şəxs görməmişəm”.

 

9. İslamın qatı düşməni Əbu Süfyanın qızı Ummu Həbibə öz əri ilə birlikdə müsəlmanlığı qəbul edib Həbəşistana hicrət etmişdi. Həbəşistanda Ummu Həbibənin əri İslamdan dönüb xristianlığı qəbul etdi, lakin Ummu Həbibə dinində möhkəm qalıb ona tabe olmadı. Nəhayət, əri vəfat etdikdən sonra Həzrəti Peyğəmbər vəkil vasitəsilə Həbəşistanda olan Ummu-Həbibənin kəbinini özünə kəsdirdi. Mədinəyə qayıtdıqdan sonra Ummu Həbibə Peyğəmbərimizin xanımlarının sırasına qoşuldu. Bu imanlı qadın bütün qohumluq əlaqələrini yalnız İslama tabe etmiş, hətta doğma atası Əbu Süfyanla belə, çox soyuq davranmışdır.

 

10. Xeybər qalaları fəth olunduqdan sonra oradakı yəhudilərin başçısının qızı Səfiyyə müsəlmanlara əsir düşmüşdü. Səfiyyənin əri Xeybər zadəganlarından idi və döyüşdə öldürülmüşdü. Həzrəti Muhəmməd Peyğəmbər (ə) Səfiyyənin İslam dininə meylini görüb, onu azad etdi. Səfiyyə İslamı qəbul edib müsəlman olduqdan sonra Peyğəmbərimiz onunla evləndi. Bu hərəkət yəhudilərin bir hissəsinin gözündə İslam dininin daha da ucalmasına səbəb oldu.

 

11. Hicrətin 7-ci ilinin sonunda Peyğəmbərimiz daha bir qadınla – Meymunə bint Harislə ailə qurdu. Meymunə Həzrəti Rəsulullahın (s) əmisi Abbasın baldızı idi. Əvvəlki əri öldükdən sonra başsız qalmış Meymunə Peyğəmbərlə ailə qurmaq arzusunda olduğunu bildirdi. Həzrəti Muhəmməd (s) onun xahişini qəbul edib, öz xanımları cərgəsinə qoşdu. Peyğəmbərin kənizlərinə gəlincə, daha geniş yayılmış rəvayətə əsasən, onların sayı 3 nəfər olmuşdur. Bu kənizlərin ən məşhuru Mariyə Misir hökmdarı tərəfindən Peyğəmbərimizə hədiyyə kimi göndərilmişdi. Peyğəmbərlə Mariyənin izdivacından İbrahim adlı bir uşaq dünyaya gəlmiş, lakin hicrətin 10-cu ilində, 18 aylıq ikən vəfat etmişdi...

 

Nəticə

 

Həzrəti Muhəmməd Peyğəmbərin (s) həyat yoldaşları haqqında verdiyimiz məlumatdan aşağıdakı nəticələrə gəlirik:

 

Birincisi, Həzrəti Rəsulullah (s) qətiyyən qadın düşkünü və şəhvət əsiri olmamışdır. Çünki əgər bu xüsusiyyətlər onda olsaydı, bu, gənclik illərində özünü büruzə verərdi. Halbuki, Muhəmməd Peyğəmbər (s) 25 yaşından 50 yaşına kimi keçən 25 il ərzində yalnız bir qadınla yaşamış, ondan başqa qadınla evlənməmişdir. Elə gənc yaşlarında cavan və daha yaraşıqlı qadınlarla evlənmək imkanı olduğu halda, Həzrəti Muhəmmədin (s) özündən yaşca böyük və dul olan Xədıcəni alması bunu göstərır ki, o, gələcək həyat yoldaşını zahiri gözəlllk və cavanlığına görə deyil, iman və əxlaqına görə seçirdi.

 

İkincisi, Peyğəmbərimiz ömrünün son 13 ilində də əlində hakimiyyət və böyük imkan olduğu halda, əxlaqa zidd olan xırdaca bir hərəkətə də yol verməmişdir. Bu dövrdə onun evləndiyi qadınların böyük əksəriyyəti (Aişədən başqa hamısı) dul və uşaqlı olmuşdur. Uşaqlı qadınları alaraq, onların yetim balalarına atalıq qayğısı göstərən bir şəxsin cinsi ləzzətlərə aludə olduğunu söyləmək nə dərəcədə məntiqə uyğundur?

 

Üçüncüsü, Peyğəmbərimizin bütün izdivacları, yuxarıdakı misallardan aydın göründüyü kimi, ya siyasi, ya da sosial səbəblər üzündən baş vermişdir. Peyğəmbər bəzi qadınları almaqla, onların ailəsi və qəbiləsi ilə olan münasibətləri daha da sıxlaşdırmışdır. Bəzi qadınlar isə öz himayədarını itirib dul qaldıqdan və ya cihadda müsəlmanlara əsir düşdükdən sonra Peyğəmbər onların izzət və iffətıni qorumaq, səfillikdən xilas etmək, uşaqlarına qayğı göstərmək məqsədilə onları evinə gətirib özünə məhrəm etmişdir. Zeynəb binti Cahşla bağlı hadisədə isə Peyğəmbərimizin məqsədi, müsəlmanlara İslam şəriətinin incəliklərini göstərmək olmuşdur. Həzrəti Muhəmməd (s) 11 qadını özünə daimi həyat yoldaşı etməklə onlara Peyğəmbər ailəsinin üzvü olmaq, Peyğəmbərin həyat tərzini yaxından görmək və Peyğəmbərin mübarək dilindən yüzlərlə hədis eşidib gələcək nəsillərə çatdırmaq imkanı vermişdir. Peyğəmbərin xanımları Aişə, Ummu Sələmə, Hafsa, Meymunə və başqaları hədis sahəsində etibarlı ravilərdən sayılmışlar. Onlar qadınlara aid şəriət məsələlərini Peyğəmbərdən öyrənib sair müsəlman qadınlara öyrədirdilər. Həzrəti Rəsulullah (s) 11 qadını özünə daimi həyat yoldaşı etməklə, onların özlərini və uşaqlarını aclıqdan və dilənçilikdən xilas etmiş; 11 qadına ömrünün sonuna kimi izzət və şərəflə yaşamaq, müsəlmanlar tərəfindən “ummu’l-muminin” (“möminlərin anası”) kimi tanınmaq imkanı vermişdir. Bu həqiqəti qəbul etməyərək, Peyğəmbərimizin ünvanına böhtan yağdırmaq ən azı insafsızlıqdır...

 

Mənbə: //islam.az