Moderator.az-ın müsahibi Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Muğan Bölməsinin sədri, araşdırmaçı-yazar Namiq Hacıheydərlidir.

- Elə şair həyatı kimi- qayğılı, lakin inamlı. 

- İnsan var olduğu sürəcə qayğısı var. Dünyaya şair olaraq gəldinsə bir ömür qayğılardan və dərddən qurtulmaq şansın yoxdur. Bəxtiyar Vahabzadənin təbirincə desək: "Əyər olmasaydı dəryaca dərdim, Dərdin yoxluğunu mən dərd edərdim". Qaldı məsələnin ikinci tərəfinə. Yəni, niyə inamlı? Kiminsə yazısında oxumuşdum: “Ərəbin dini var, türkün inamı”. İnamım hər zaman dərdimi və qayğılarımı üstələyir- deyə, hər zaman inamlı olacağıma inancım tamdır. 

 - Oxucuya aydın olsun deyə bu suala bir az geniş cavab vermək və yaxın tarixə ekskurs etmək gərəkəcək. Ali məktəbi bitirəndən sonra -1997-ci ildə ilk əmək fəaliyyətinə doğulduğum Salyan rayonunda başlamışam. 1999-cu ildə ölkədə ilk dəfə keçirilən bələdiyyə seçkilərinə qatılmışam və rayonda ən gənc bələdiyyə üzvlərindən biri olmuşam. 1999-cu ilin aprelində rayonun Qaraçala ərazisini əhatə edən “Dan yeri” adlı ədəbi birlik yaratmış və onun sədri seçilmişəm. Birliyin yaranması haqqında rayonda nəşr olunan “Qələbə” qəzetində xəbər yayımlandı. 2000-ci ilin payızında Salyanda 1971-ci ildən fəaliyyət göstərən “Kürün töhfəsi” Ədəbi Birliyinə sədr seçildim və səkkiz ilə yaxın ”“ AYB Muğan Bölməsi yaranana qədər bu birliyə rəhbərlik etdim. 2008-ci ildə AYB Muğan Bölməsinin Salyanda keçirilən təsis konfransında xalq yazıçısı Anarın təklifi ilə Bölməyə sədr seçildim. Bu məqamda sizin verdiyiniz suala qayıdaraq bildirim ki, Salyanda hər zaman yerli rəhbərliyin qayğısını və sayğısını görmüşəm. Yeri gəlmişkən, vəfa borcu kimi o insanların adını xatırlatmağı gərəkli bilirəm. 1997-ci ildən sonra rayonun başçısı olmuş Vəlihə xanım Abdullayeva, Yusif Ələkbərov və Rasim Bəşirovun hər biri rayona rəhbərlik etdiyi müddətdə rayonun yazarı və ziyalısı olaraq mənimlə bir neçə dəfə şəxsən maraqlanmışlar. Bu, əslində mənim timsalımda rayon ədəbi mühiti və onun qayğıları ilə yaxından maraqlanmaq idi. Lakin təssüf hissi ilə bildirməliyəm ki, son illər rayon rəhbərliyinin diqqətini görməməkdəyəm. Bu da dolayısı ilə rayon və bölgə ədəbi mühitinin diqqətdən kənarda qalmasına nədən olub. Onlar sanki bu ölkədə Heydər Əliyev siyasi kursunun hakim olduğundan xəbərsizdilər. Heç olmasa hərdən rəhmətlik Heydər Əliyevin ədəbiyyat haqqında dediyi “Şübhəsiz ki, insanlara şeir qədər, ədəbiyyat qədər, mədəniyyət nümunələri qədər güclü təsir edən, yəni insanlığın mənəviyyatına, əxlaqına, tərbiyəsinə fikirlərinin formalaşmasına bu qədər güclü təsir göstərən başqa bir vasitə yoxdur”- kimi dəyərli deyimlərini oxusunlar və bundan əməli nəticə çıxarsınlar. Belə çıxır ki, onların ya bundan xəbərləri yoxdur, ya da sadəcə şəxsi maraqlara uyğun deyil deyə, bu kimi kəlamları görməzdən gəlirlər. 

- Bölmə olaraq uğurlarımız da, qayğılarımız da boldur. Bölmə az öncə dediyim kimi 2008-də təsis olundu. Həmin il Prezident Mükafatına layiq görüldüm. Prezident Mükafatçısı olaraq aldığım təqaüdü Bölmənin inkişafına və tədbirlərinin keçirilməsinə yönəldirdim. 2010-cu ildə ilk dəfə olaraq 60 Muğan şairinin şeirlərindən örnəkləri özündə cəmləyən toplunu hazırlayıb çap etdirdim. Burada ədəbi ictimaiyyətə ilk dəfə təqdim olunan bir neçə klassik şairlərlə bərabər ilk dəfə çap olunan gənclər də vardı. Bölmənin yaranması küskünləşib ədəbiyyatdan uzaqlaşmış bir neçə şairin yenidən ədəbi mühitə dönüşünə, bəzi yaradıcı gənclərin ictimaiyyətə təqdim olunmasına və tanıdılmasına nədən oldu. Bu gün ilk dəfə məhz Bölməmiz tərəfindən ədəbi mühitə təqdim olunan gənclər var ki, onlar artıq tanınan imzalara çevrilmişlər. Muğan Bölməsi təkcə Salyan deyil, eyni zamanda Neftçala, Şirvan və Hacıqabul rayonunda yazıb-yaradan yazarları öz ətrafında birləşdirir. Dəfələrlə Bölmənin təqdimatı ilə bu rayonlarda yaşayan qələm adamlarının yaradıcılığından örnəklər müxtəlif qəzet, dərgi və saytlarda yayımlanıb. Əlbəttə, görülən işlər bizi tam olaraq qane etmir. Daha genişmiqyaslı və əhəmiyyətli işlər görmək olar. Lakin bunun üçün az öncə dediyim kimi yerli yetki sahiblərinin ədəbi qayğılara diqqət ayırmasına ciddi gərək var. 

 - Rəhmətlik Xəlil Rza Ulutürk deyirdi ki, “Diqqət istədim ki mən, namərd mərdə gülməsin”. Ümumtürk mədəniyyətinə Əli bəy Hüseynzadə, Xəlil Rza Ulutürk, İmamverdi Əbilov və sair bu kimi xeyli sayda Böyük Kişilər bəxş etmiş bölgənin çağdaş ədəbi mühitinə diqqətli olmaları yetərlidi. 

-Prezident təqaüdü almış şəxssiniz. Bu, sizin ümumrespublika əhəmiyyətli şəxs olduğunuzu göstərir və təbii ki, sizin kimi əhli-qələmlər dövlətin qayğısıyla təmin olunmalıdılar. Bu qayğını hiss edirsinizmi? 

- Prezident təqaüdünün özü dövlətin qayğısının və diqqətinin bariz təzahürüdü. Ancaq Prezidentin diqqət ayırdığı sahəyə və şəxslərə bölgələrdə fəaliyyət göstərən yerli rəhbərlərin diqqətsizliyi təəssüf doğurur.

- Əlbəttə, milləti millət edən onun milli-mənəvi dəyərlərinin tərkib hissəsi olan işıqlı tarixi şəxsiyyətləri, alimləri və yaradıcı şəxsləridi. Tarixən belə insanlar yaşadıqları dövlətin xüsusi qayğısı ilə əhatələnib və hər zaman diqqət mərkəzində olublar. Ancaq, bizim ölkəmizdə belə insanların sizin ifadə etdiyiniz kimi “tamamilə unudulmuş durumda” olduğunu düşünmürəm. Belə olarsa, bu, millətimiz üçün uzun illər sağalması mümkün olmayan yaralara çevrilə bilər. 

- Bu gün televiziyada və mətbuatda elm və ədəbiyyatdan daha çox şou verilişlər təbliğ olunur. İctimaiyyətin öz diqqətini daha çox təbliğ olunan sahəyə yönəltməsi təbii və anlaşılandı. Düşünürəm ki, ölkədə ziyalının- elm, sənət adamlarının, yazarların nüfuzunun yüksəldilməsi üçün onların təbliğinə indi olduğundan daha çox yer ayrılmalı, yaşam səviyyələrinin yüksəldilməsi üçün uğurlu addımlar atılmalıdı. Bu insanların həyat səviyyəsi yüksələrsə təmsil etdikləri sahələrdə daha böyük uğurlar qazanarlar ki, bundan da yalnız dövlətimiz və millətimiz faydalanar.