Hakimiyyət və Azərbaycanda hakimiyyət dəyişikliyində maraqlı olmayan böyük dövlətlər uzun illərdir ki, bir neçə milli satqını müxalif adı altında siyasi meydanda saxlayırlar...
İki nəfər tanış olur. Biri o birindən adını soruşur. O biri bildirir ki, adım Abdulrəzzaqdır. Bu qayıdır ki, Avdıırımdızraq, bəs atanın adı nədir? Abdulrəzzaq qayıdır ki, “ öz adımı bu günə qoydun, hələ bir atamın adını da soruşursan?”...
Milli Şurada təmsil olunan bir sıra önəmli siyasilərimiz Azərbaycanın problemlərini “ həll etdikdən” sonra indi də Ukrayna probleminin həllinə “girişiblər”. Yol göstərən kim, dəstə yaradıb “köməyə gedən kim”, telefonla Krım türklərinin müşküllərini həll edən kim, müdafiə bəyanatı verən kim, kim, kim...
Milli Şura yarananda Musavat Partiyası bəyannaməyə birliyin məqsədlərindən biri kimi Avropaya inteqrasiyanı təklif etmişdi. Milli Şura buna qarşı çıxmışdı. Musavat Partiyası Milli Şuradan çıxıb, Milli Şura bir qədər əvvəl Avropaya inteqrasiya ilə bağlı dinləmələr keşirir... Başdan ayağa müəmmadı bu işlər...
2003-cü ildən bəri dünya, xüsusilə Azərbaycanın da daxil olduğu Avrasiya çeşidli yenilənmələr, dəyişikliklər dalğalarının təsiri altındadır. Rəngli inqilablar, Qırğızıstan hadisələri, Ərəb baharı və nəhayət Ukraynada baş verənlər. Və hər dəfə də bu dəyişikliklər təbii olaraq Azərbaycan ictimai fikrinə də təsir edir, bir ümid yaradır. Və hər dəfə də Azərbaycanda eyni adamlar libaslarını dəyişərək, gah narıncı, gah yaşıl, gah qırmızı, gah maviyə bürünüb meydana atılır, bir qədər hay-küy, yekunda millətin dəyişikliyə olan inamına növbəti ağır bir zərbə də vurulur... Niyə bu belədir? Niyə eyni dalğa bir ölkədə pozitiv dəyişiklərlə, bizim cəmiyyətdə daha dərin depressiyaya, ümidsizlik, öz sabahına inamsızlıqla nəticələnir?
Bu inqlabi prosesləri super güclər öz maraqlarına uyğun yönləndirsələr də, mahiyyətcə bu proseslər bəşəriyyətin təbii inkişafından qaynaqlanır, qloballaşan dünyada insan oğlu daha üstün, daha təminatlı, daha demokratik cəmiyyətlərdə yaşamaq uğrunda mübarizə aparır. Demək proseslərin təkanverici təsiri bütün millətlər üçün eynidir. Superdövlətlərin maraqları da dünyanın hər yerində, hətta kosmosda da var. Bu baxımdan fərqli nəticələr yalnız cəmiyyətlərin səviyyələri, dünyəvi proseslərdən nə qədər yararlana bilmək qabiliyyəti ilə bağlıdır.
Başqa dövlətlərlə müqayisədə dünyəvi proseslərdən bizim cəmiyyətin yararlanma əmsalı sıfırdan da aşağdır. Başqa ölkələrdə hakimiyyət vətəndaşlarının rifahı, azadlığı, təminatı, sabaha inamı, dinc yaşaması üşün fəaliyyət göstərir, proqramlar həyata keçirir, hesabatlar verir. Dünyaya qaz, neft satan, milyardlarla gəlir götürən Azərbaycanda isə Qarabağ qazisi maddi ehtiyacın ağırlığına, hakimiyyətin zülmünə dözməyərək özünü yandırır. Millətin böyük qismi bir qarın çörəyə möhtac olduğu bir məkanda, hakimiyyəti zəbt etmiş quldurların özləri, övladları bir günlük eyş-işrətə milyonlar xərcləyir. Hətta iş o yerə gəlib ki. məmur övladları küçənin ortasında kim istəyir güllələyir. Həmin cinayəti törədənlər nəinki həbs olunur, onlar haqqında heç cinayət işi də açılmır...
Məntiqlə hakimiyyətin bu cür zülmünə qarşı cəmiyyətdə böyük etiraz dalğası olmalı, ən azı özünü yandırmaq həddinə gəlmiş Qarabağ qazisi, aztəminatlı təbəqə bu hakimiyyətə alternativlərin yanında olmalı idi. Məsələnin mahiyyəti də bundadır. Millət bu hakimiyyətə nə qədər nifrət etsə də uzun illərdir ki, Azərbaycan siyasi səhnəsində elə bir müxalifət qorunub saxlanır ki, bu müxalifətə baxanda millətin mübarizə, dəyişiklik istəyi cilik-cilik olur. Son tamaşa - Milli Şura və seçkidən sonra baş verənlər müxalifət adına meydanda olanların necə məzlum və ümidsiz bir vəziyyətdə olduğunu göstərdi. Hakimiyyətin istifadə edib atdığı, ölkəyə gəlməyə belə cəsarəti olmayan, ciddi psixi problemləri olan, hər gün fikrini dəyişən başıpozuqları “Milli Şura” adı altında toplayıb, “əsas müxalifət kimi” seşkiyə buraxanda təbii ki, millət bu seçkiyə gəlməyəcəkdi. Bu hakimiyyətin artıq 21 ildi hakimiyyətdə qalmasının əsas səbəbi 21 ildir Azərbaycanda həqiqi müxalifətin yaranmamasıdır. Hakimiyyət və Azərbaycanda hakimiyyət dəyişikliyində maraqlı olmayan böyük dövlətlər uzun illərdir ki, bir neçə milli satqını müxalif adı altında siyasi meydanda saxlayırlar...
Doğrudur, artıq bütün cəmiyyətdə bu oyuna və onun muzdlu qəhrəmanlarına qarşı bir nifrət, bir barışmazlıq var.
Hələlik bu oyunu pozmaq mümkün olmur. Amma millətin içində bu oyunlara, bu haqsızlığa, bu yalana qarşı böyük bir enerji toplanmaqdadır. Və bu oyun mütləq bir gün pozulacaq. Hər zülmün bir sonu, hər yalanın bir gün üzə çıxması var.
