Əvvəla, təəssüflə bildirməliyəm ki, ətrafımızda bunca problemlər varkən, bizi özümüzdən çıxaran, dincliyimizə qənim kəsilən sapı özümüzdən olan baltalar qanımıza susamışkən, dostumuzu-düşmənimizi, bizi bu günə salanların kimliyini, niyyətlərini appaçıq hər kəs bildiyinə rəğmən lap kobud müqayisə olmuş olsa belə, ulağı qoyub palanı döyəcləməyimiz bir millət olaraq hələ də doğru-dürüst formalaşa bilmədiyimizin acı sübutundan başqa bir şey deyil...

Allah şahidimdir ki, həyatım boyu bacardığım qədər ədalətli olmağa çalışmışam və ilk baxışda hansısa fərd və ya proses barədə qərəzli görünən yanaşmamda da vicdanlı yanılmam olmuş demək...

Yeri gəlmişkəın, əslində mövzumun qəhrəmanı olan İsa Qəmbər də “Azadlıq radiosu”na verdiyi sonuncu (Kim bilir, bəlkə də hələlik sonuncu olacaq...) müsahibədə (əgər buna müsahibə demək mümkün idisə) vicdandan bəhs edib və ölkənin bütün vicdanlı insanlarını mövcud hakimiyyətə qarşı mübarizəyə dəvət edib. Bu yazı İsa bəyin çağırışına, daha doğrusu, dəvətinə cavab və onun həmkarım Xədicə İsmayıl tərəfindən sıxma-boğmaya alınması cəhdlərinə qarşı etiraz hesab oluna da bilər.

Amma gərək əvvəlcə Azərbaycan siyasətinin ən sanballı personalarından biri və bu sətirlərin müəllifinin çox böyük hüsn-rəğbət bəslədiyi, dost hesab etdiyi Müsavat başqanına yüngülcə bir etirazımı bildirəm və 3-4 mətbu orqandan başqa yerdə qalan bütün medianın hakimiyyətin tam nəzarətində olduğuyla bağlı iddialarında nəinki ifrata vardığını, hətta bu mücadilədə bəlkə də xidmətləri nəzərə çarpmadığından bəzən iqtidaryönlü kimi görünən xeyli sayda media quruluşunun haqqını tapdamaq olduğunu iddia edəm.

Bilməyənlərin menyüsünə- aylar öncə Moderator.az-ın bir əməkdaşı İsa Qəmbərə zəng vuraraq hansısa bir suala cavab istəmişdi, Müsavat başqanı cavab vermişdi ki, mən hakimiyyətin nəzarətində olan sayta açıqlama vermirəm. O zaman düz dostumun kabinetinədək gedib haqqımızda vicdanlı yanılmaya uğradığını demək könlümdən keçsə də az sonra əsəblərim soyuduğundan vaz keçmişdim Müsavat Partiyasının ofisinə planlaşdırdığım “səlib yürüşü”ndən...

İsa bəyin proqnozu təəssüf ki, bu dəfə doğru çıxmadı və bir neçə ay sonra “hakimiyyətin nəzarətində” olan saytda MTN misligörünməmiş əməliyyat keçirərək dişimizlə-dırnağımızla ərsəyə gətirdiyimiz hər şeyi müsadirə etdi, həmkarım Pərviz Həşimlini isə beynəlxalq miqyaslı terorçu kimi qandallayaraq zindana atdı. Təbii ki, hakimiyyətin nəzarətində olan mətbu orqana qarşı belə bir əməliyyatın keçirilməsi mümkün deyildi...

 Amma yenə də İsa bəyin başının seçkilərə qarışdığını düşünərək nəinki qapısına dost gileyinə getmədim, heç zəng vurub narahat da etməyə qıymadım. Düşündüm ki, bunu izhar etməyə yetərincə vaxtımız olacaq...

Amma ağlıma da gəlməzdi ki, İsa Qəmbərin müdafiəsinə qalxmaq zərurəti hiss edəcəm, özü də səngərin o tərəfindən deyil, elə öz cinah dostumuzun həmləsindən...

Bəlkə də İsa bəyin mənim dəstəyimə ehtiyacı yoxdur. Amma onun Rüstəm İbrahimbəyovun şəxsiyyətindən deyil, vətəndaşı olduğu ölkənin etibarsızlığından əndişələnməsinə haqq qazandırmayanların, İsa bəy demişkən, bundan diskomfort hiss etməyənlərin halına acıyıram. Ola bilsin ki, eynilə mən və İsa bəy kimi Rüstəm İbrahimov da vicdanlı yanılma ilə “əşşi, daha Rusiya vətəndaşlığından çıxmağa ehtiyac yoxdu” deyənlərə inanaraq qərarından vaz keçib, sabah bu vətəndaşlığın təkcə onun deyil, mənsub olduğu millətin başına oyun aça biləcəyini hesablamağa vaxtı olmayıb, amma həyəcan təbili çalmamaq da cinayətə bərabər bir suç olardı ki, İsa bəy də məhz bu təhlükədən sığortalanmaq üçün “şərtin şumda kəsilməsini” istəyib. Bunu anlamaq bu qədərmi zor? Rusiyanın heç zaman Azərbaycanın müstəqilliyini həzm etməyəcəyini dərk etməkçün  Bzejinski olmağa gərək varmı? Qarı düşmən nə vaxtdan starteji müttəfiq oldu?

Sonda İsa bəyin Milli Şuranı müqəddəs inəyə bənzətməsinə də münasibət bildirməyi zəruri hesab edirəm. Ən azından yazının başlığına hörmət əlaməti olaraq. Vaxtilə İsa bəy müxalifətin vahid nazmizədini də “Şaxta baba”yla müqayisə edəndə onu “xalastoy” patronlu olsa da topa tutmuşdular. 9 oktyabr seçkiləri göstərdi ki, İsa bəy haqlıymış və müxalifətin ən optimal namizədi belə, bu cür əlverişsiz şərtlər altında “Şaxta baba” ola bilmədiyi kimi, hakimiyyətin dəyişəcəyinə ümid edən yüzminlərə də onun boğçasından heç nə düşmədi. Bir sözlə, hamı “Şaxta baba”nın təşrif buyurmamasından incik uşaqsayağı seçki umsuğu oldu. Elə son günlər ortalığı bürüyən siyasi tozanaq da həmin  pərtliyin nəticəsidir...

Zülfüqar Hüseynzadə