Yanvarın əvvəlində Qars valisinin dəvəti ilə Moderator.az-ın və Cahanpressin baş redaktorları Sarıkamış hərəkatının 103-cü ildönümü törənlərinə qatılmışdı. Həmin törənlərdə iştirak edən Türkiyənin bir neçə nazirindən, bələdiyyə başqanları və millət vəkillərindən açıqlamalar alaraq mediada işıqlandırmışdılar. Sonradan Ankaraya gedən baş redaktorlar Türkiyə Prezidentinin baş müşaviri, bütün varlığı ilə Azərbaycanı sevən Yalçın Topçu ilə Cümhur Başqanlığında - Külliyədəki əzəmətli binada bir neçə saatlıq maraqlı söhbət etmişdilər. 

Oxucularımızdan üzr istəyərək Yalçın bəylə olduqca geniş və maraqlı söhbətimizin bəzi məqamlarını bir neçə günlük gecikmə ilə onlara təqdim edirik:

- Allaha həmd olsun, indiyədək 3 bələdiyyəmizdə Xocalı soyqırımı abidəsi ucaldıldı. Bunlardan ən möhtəşəmi Ankaradadır. İnşallah Ankaraya növbəti səfərinizdə sizi mən özüm ora götürəcəm. Erməni tərəfindən qətlə yetirilmiş, diri-diri üzünün dərisi soyulmuş bir körpəsini qucağında tutmuş ananın əzəmətli heykəlidir. Özü də orada təkcə abidə ucaldılmayıb, həm də muzey tikilib. Bu kompleksin memarı dünyada ən tanınmış memarlarından biridir. Bu Xocalı soyqırım heykəli və muzeyidir. Mən Azərbaycandan gələn hər müsafirimi oraya götürürəm. Mən burada Məmməd Əmin Rəsulzadənin nəvəsi Rəis Rəsulzadəyə rəsm sərgisi açmışdım. Onu da həmin memorial kompleksə götürdüm. Çox duyğulandı, ağladı, mən də çox üzüldüm. Dənizli bələdiyyəmiz, Ankara bələdiyyəsi Allaha həmd olsun ki, Xocalı şəhidlərimizə layiq abidələri yapıblar. Bələdiyyə məclislərində  səsvermədən keçirərək bununla bağlı qəbul edirlər, sonra soyqırım abidələrini ucaldırlar. Təbii ki, bunlar simvolik, amma önəmli işlərdir. Sizlərin də bildiyiniz bir məşhur deyim var ki, sən sənə yapılanı unutsan, o hökmən təkrarlanır. Bu bütün dönəmlər və insan övladları üçün keçərlidir. 21 - ci əsrdə hürr dünyanın gözü önündə yapıldı bu soyqırım. Ancaq bu alçaq və riyakar Qərb dünyası bunu Rusiyanın daxili işi kimi qəbul etdi. BMT dedi ki, bəli, Qarabağ işğal altındadır, amma “İzvestiya” qəzeti həm günlərdə yazdı ki, bir azərbaycanlı qız cocuğunun diri - diri dərisini soyaraq nə qədər vaxtdan sonra can verdiyini öyrənmək üçün bir sınaq həyata keçirilib. Halbuki dəhşətli bir cinayətə əl atılmışdı. Yəni Hitlerin belə məzardan ayağa qalxacağı bir zülm işləndi o gecə, amma bütün dünya sadəcə bunu seyr etdi. 

- Bəli, bəli. Anaların önündə cocuqların başı kəsildi. Baxmayaraq ki, həmin hadisə son 50 ilin ən dəhşətli soyqırımı idi, dünya bunu görməzdən gəldi. Özü də bu soyqırım imperialist dövlətlərin dəstəyi ilə törədildi. Məqsəd də Bakını İrəvan və Moskva qarşısında diz çökdürmək idi. Yəni Bakının əlindəki neftin verdiyi güc bu cür soyqırımlarla, bu cür alçaqcasına hücumlarla heçə endirilsin. Təbii ki bu soyqırımı Anadoluda heç bir ev qəbul etmədi. Yəni Bakıda 90-cı ilin 20 yanvarında başlayaraq 92-ci ilin sonlarınadək davam edən bu qətliamlara bizlər biganə qalmadıq. Bakıda 20 yanvarda törədilənlər də soyqırım idi və bunun başqa adı yoxdur. O zamankı Sovet Konstitusiyasında yazılırdı ki, 150 - ni keçən ölü sayında avtomatik olaraq dövlət başçısı istefa verib getməliydi. Ona görə də Qorbaçovun tapşırığı ilə rəsmi Moskvada ölü sayını 136 nəfər açıqladılar. Amma həmin gecə 200-dən artıq şəhid  və 700-dən artıq itkin düşən vardı. Bu gün də onların harada olduqları, öldü-qaldıları bilinmir. 400-600 arası da yaralı olduğunu rəsmi qaynaqlar söylədi. Və sonradan bu soyqırım Bakıdan Qarabağ torpaqlarına daşındı və Xocalıda əsrin ən alçaq soyqırımını törətdilər. Bütün bunlar demokratiya və insan haqlarını bağıranların gözləri önündə baş verdi. Dünya anasının önündə başı kəsilən körpənin fəryadını görməzlikdən, eşitməzlikdən gəldi. Niyə? Çünki onlar Türk və müsəlman idi. Bu qədər bəsit. Nizam və mərhəmət mədəniyyətinin cocuqları tarix səhnəsindən çəkilincə sümürgə və dərəbəylik mədəniyyətinin cocuqları tarix səhnəsinə çıxınca sadəcə müsəlmana və türklərə deyil, məzlum millətlərə də zülm edilməyə başlandı. Çünki onların var olmuş səbəbləri sümürgə və dərəbəylik anlayışı üzərində dayanır. Amma bizim tarix səhnəsində hakim olduğumuz dönəmlərə baxaq. Tanrı dağlarından enərək Şərqi və Qərbi Hunlara qədər baxaq. Yəni Səlcuqlara, Osmanlıya gəlmədən baxaq. Getdiyimiz yerlərə nizam, mərhəmət, mədəniyyət götürmüşük. Heç kimsənin dininə, dilinə qarışmamışıq. Heç kimsəyə zorla nəyisə qəbul etdirməyə çalışmamışıq. Yaşlılarını öldürməmişik, cocuqlarını kəsməmişik, qadınlarına təcavüz etməmişik. Getdiyimiz yerlərdə evlər, körpülər tikmişik, su gətirmişik, yollar çəkmişik. Bu gün guya Qarabağ problemini həll etmək üçün ATƏT-in Minsk Qrupu deyilən bir qurum yaradıblar. Çox gülməlidir, quzunu qurda təslim etmişik. İşin gerçəyi budur və komik bir şeydir. BMT-nin işğal olunmuş Azərbaycan torpaqları ilə bağlı 4 qətnaməsi var. Kimsə demir ki, niyə ermənilər buna əməl etmir. Çünki bu qətnaməni qəbul edənlərin özləri erməniləri arxayın ediblər ki, qorxmayın, sizdən bunun icrasını kimsə tələb etməyəcək. Amma bu zülm heç bir halda yerdə qalmamalıdır və mən əminəm ki,qalmayacaq. Bu alçaqca işğala son qoyulmalıdır. Bu işğal soyqırımla başlamış, Xocalıda isə ən vahim və tükürpədici sonluqla bitmişdir. Amma bu soyqırım bu gün də davam edir və onlar sivil insanları hədəfə almaqdan, mülki əhalini qətlə yetirməkdən doymayıblar. 

- Türk milləti qan tökməıyi sevən bir millət deyil. Amma mən əminəm ki, bu vahşət, bu soyqırım, bu erməni həyasızlığı davam edərsə, Azərbaycanda yeddidən yetmişə hər bir kəs əlləri ilə dünyanın şah damarını kəsərlər. Dünya da gözəlcə bilir ki, Azərbaycan Ermənistan qarşısında məğlub olmadı. 90-ci illərdəki savaşda Azərbaycan dərəbəy və sümürgə mədəniyyətinin təmsilçilərinə qarşı tək vücud kimi durdu. Nə yazıq ki, o zaman qardaşım dedikləri də yetərincə sahib çıxmadı. Mən o zamanlar il başqanı idim. Nə yazıq ki, biz o acını, o sızıltını Ankaranın küçələrində hər birimiz hiss etsək də əlimizdən çox şey gəlmədi. İnanın ki, 90-cı ilin 20 yanvarındakı hadisələrdə Türkiyə ayağa qalxdı, millət meydanlara axışdı. Amma nə yazıq ki, o zamankı dövlət rəhbərləri tərəfindən bu işə yetərincə dəstək verilmədi. İndi isə ölkələrimizi mənim çox sevə-sevə işlətdiyim bir ifadə var, o iki uzun adam (Rəcəb Tayyib Ərdoğanla İlham Əliyevi nəzərdə tutur) məharətlə idarə edir deyə sizlər də rahat olun ki, bir daha belə sıxıntı yaşanmaz inşallah.

- Allaha həmd olsun, indi o iki uzun adam əl-ələ bu cümhuriyyətləri çox ağıllıca idarə edirlər. Bizim cümhur başqanımız da hər danışığında dünyaya səslənərək deyir ki, Azərbaycanın hər məsələsi mənim məsələmdir. Ermənistanla qapıları açın deyə orda-burda səs-küy qaldırırlar. Ərdoğan da deyir ki, siz hələ öncə Qarabağdan geri çəkilin, Bakı ilə üz-üzə oturub məsələni həll edin, ondan sonra biz qapı məsələsinə baxarıq. 

- Çox önəmli bir məqama toxunursunuz. Əslində bunlar bizim bir millət olmamızın gərəyidir. Bu cür anma törənlərimizin yek vücud kimi qeyd edilməsi çox mühümdür. Çünki sevincimiz də birdir, kədərimiz də. Bunu hər iki cümhur başqanı açıq ürəklə ifadə edirlər. İnşallah bu iki cümhur başqanımızın söylədiyi çərçivədə məmurlarımız da hərəkətə keçməlidirlər. Millət buna çoxdan hazırdır. Millətdə heç bir sıxıntı yox. Sıxıntı məmur zehniyyətindədir. Əsas odur ki, onlar iki cümhur başqanının söylədikləri üzərində vəziyyət alsınlar. İnşallah zaman içərisində buna da nail olacağıq.