Zaman-zaman  Azərbaycanda seçkilərdən əvvəl və sonra bəzi YAP üzviləri partiyanın ayrı-ayrı yetgililərini tənqid atəşinə tuturlar. “Açırlar sandığı, tökürlər pambığı”. Guya həmin adamlar partiyanın qurucuları olublar, indiki iqtidar onların çiyinlərində hakimiyyətə gəliblər və indi də onların hünərinə hakimiyyəti saxlaya bilirlər, onların zəhməti düzgün qiymətləndirilmir və s.

Vaxtilə YAP-ın siyahısı ilə deputat olmuş, müəyyən siyasi dairələrdə tanınmış və partiyanın xətti ilə məişət problemlərini lazımi səviyyədə həll etmiş eks YAP-çı E.Sabiroğlu yenidən mediyanın diqqətini üz üzərində fokuslaşdırmağa cəhd göstərmişdir. Ondan qabaq da bəziləri bu addımı atmışdılar. Təəssüf ki, umduğunu bulmayanların bu gedişi onların “qaraçı” psixologoyası ilə bağlıdır.

Siyasətbazlıqla məşğul olan həmin insanlar heç olmasa siyasətin “əlifbası” ilə tanış olmalıdırlar. YAP-ın sıravi bir üzvi kimi keçmiş partiyadaşlarıma bəzi məsələləri aydınlaşdırmaq zorunda qaldım.

YAP Ümummilli lider Heydər Əliyevin şəxsi təşəbbüsü və rəhbərliyi altında yaranan kliyental partiyadır . Cəmiyyətdə böyük nüfuzu olan bir şəxsin irəli sürdüyü ideoloji xətt və prinsiplər üzərində yaranan siyasi partiya  Kliyental partiya adlanır.  Kliyental partiyalar  əsasən ölkənin böhranlı vəziyyətində  yaranır. Belə partiyalar Fransada 1956-cı ildə general Şarl de Qollun ətrafında yaranmış  Respublika uğrunda demokratlar ittifaqı ”“ YDR-i (Respublika müdafiə birliyi) göstərmək olar.  YAP-ın hələ də hakim partiya kimi güclü qalmasının əsas səbəbi H.Əliyevin siyasi kursunun Azərbaycan Respublikasının Prezidenti və partiyanın yeni lideri İ.Əliyev tərəfindən lazımi səviyyədə uğurla davam etdirilməsidir. Yeri gəlmişkən, müxalifət düşərgəsində Ə.Elçibəyin ətrafında yaranan AXCP və İ.Qəmbərin başqanlığı ilə yaradılan Müsavat partiyaları da kliyental partiyalardır. Birincisi rəhmətə gedəndən, ikincisi isə başqanlığı tərk etdikdən sonra hər iki partiya tənəzzül içindədir.

 Bu tip partiyalar xarizması olan şəxsiyyətlərin rəhbərliyi altında yarandığına görə, hansısa fərdin və ya qrupun həlledici rolu sıfıra bərabərdir. Adətən belə şəxsiyyətlərin ətrafında daha çox onun ideoloji tərəfdarları olur. Lakin partiya yeni yarananda oraya hər cür adamlar gəlir. Sonrakı siyasi hadisələrin gedişində şəxsi maraqları təmin olunmayanlar partiyaya qarşı hücuma keçirlər.  Eyni proses YAP da baş verir. Həmin adamlar dildə H.Əliyevi tərifləyirlər, amma əməlləri ilə onun şəxsiyyətinə gölgə salırlar. Halbuku həmin fərdlər məhz H.Əliyev və İ.Əliyev şəxsiyyətlərinin sayəsində cəmiyyət tərəfindən tanınıblar. Guya bunlar olmasaydı, H.Əliyev hakimiyyətə gələ bilməyacəkdi. H.Əliyev kimi dahilər kimlərinsə yardımı ilə deyil, xalqın tələbi ilə hakimiyyətə gəlirlər. Şəxsiyyətin ətrafındakılar isə ümumi fon statusunda olurlar.

Adətən ən yaxşı mühitdə belə alaq otları özünə yer tapa bilir. Onaların təmizlənməsi prosesi isə müəyyən əziyyət hesabına başa gəlir. YAP da bir partiya kimi bu prosesi zaman-zaman yaşayır.

P.S. Pariyanın yarım milyondan çox üzvü vardır. Partiyanın adından ancaq onun lideri və səlahiyyəti olan şəxslər danışa bilər. Təəssüf ki, bəzi mediya orqanları  “çiçəyi burnunda” deputat N.Həmzəyevin fikirlərini də partiyanın mövqeyi kimi təqdim etməyə çalışırlar. M.Ə.Rəsulzadə haqqında söylədiyi fikirlər onun şəxsi mövqeyidir.

Siyasi elmlər doktoru Cümşüd Nuriyev