On doqquz yaşı tamam olmamış ilk dəfə Paralimpiadada iştirak etdi və qızıl medal qazandı. Həmçinin, yeni Paralimpiya rekordu müəyyənləşdirərək adını tarixə qızıl hərflərlə yazmağı bacardı. Məqsədi isə dünya rekordunu yeniləmək  və bayrağımızı beybəlxalq arenada dalğalandırmaq idi. Gənc yaşda isə bu arzusuna çatmışdı. 

Moderator.az-ın müsahibi “Tokio-2020” Yay Paralimpiya Oyunlarında 100 metr məsafəyə brass üsulu ilə üzmə yarışında qızıl medal qazanan Azərbaycan üzgüçüsü Vəli İsrafilovdur. O, Azərbaycanın ən gənc Paralimpiya çempionu kimi tarixə düşüb. Bizimlə söhbətində isə bu yaşda nailiyyət əldə etməyin çətinliklərdən danışdı:

- Əlbəttə ki, bu zamana qədər müəyyən çətinliklərdən keçməli olduq. Belə ki, hər dəfəsində uğur əldə etmədik. Amma əldə etdiyimiz uğurlar da əsas stimulum oldu. Misal üçün, dünya 3-cüsü olduqda bu məni daha çox həvəsləndirdi. Daha sonra Avropa və Olimpiya Çempionu olduqda özgüvənim bərpa olundu. Yəni hər bir uğurumdan və uğursuzluğumdan nələrsə öyrəndim.

 
Mənə görə ən böyük çətinlik isə ali təhsil almaq üçün göstərdiyim mücadilə oldu. Belə ki, hər ikisini bir arada yürütməkdə bir qədər çətinlik yaşadım. Azərbaycan Dövlət  Neft və Sənaye Universitetində 3-cü kursda təhsil alıram. Hesab edirəm ki, azyaşlı olmağım daha gənc və güclü olmağıma kömək oldu.   

- Bəs məğlubiyyətlə üzləşəndə nələrdən stimul alırdınız?

- Mənə görə ən önəmli məqam qalibiyyət əldə etdiklərim deyil,  məğlub olmağımdır.

 - Necə yəni?

- Yəni hər kəs məğlub ola bilər, ancaq hər kəs məğlub olanda yenidən ayağa qalxıb, əvvəlkindən də  əzmkar olmur. Yıxılanda da ayağa qalxmağı bacarmaq lazımdır. Bunu isə hər adam bacara bilmir.
 

- Su idman növləri çoxdur, niyə məhz üzgüçülük?
 
- Əslində, atam döyüş idman növü ilə məşğul olmağımı istəyirdi. 2-3 il takevando ilə məşğul olmağa başladım. Sonra gördüm ki, döyüş mənim ruhuma yaxın deyil. Özümü bu idman növünün bir parçası hesab etmirəm. Daha çox sakit təbiətli insanam. Susuz yaşaya bilmərəm, suda olmağı daha çox sevirəm. Suda olanda heç kimi eşitmir və heç nəyi görmürsən, yalnızca sən və su olursan... 

- Suda olanda hansı hissləri keçirirsiniz?

- Həyatda hər zaman təkliyi sevmişəm. Suda olanda o təkliyi daha yaxşı hiss edirəm. Sanki dünya ilə əlaqəni, rabitəni kəsirsən. Yarışlara hazırlaşanda  valideynlərimlə, hətta treynerimlə az danışıram, çalışıram ki, çox az əlaqə qurum. Özümlə qalmağı daha çox sevirəm. 

- Deyirlər paraolimpiyaçılar rəqibləri ilə deyil, öz problemləri ilə mübarizə aparırlar. İnsanlar heç nəyi bacara bilməyəcklərini düşünürlər. Siz buradan onlara hansı mesajı vermək istərdiniz?

- Nəinki sağlam insanlar, eyni zamanda qüsuru olan insanlar da arzularının ardınca gedib,  istəklərinə nail ola bilərlər. Məncə,  qüsurlu insan cəhd etməyən, heç yerdən başlamayan insandır. İnsan qüsurlu ola bilər, amma bu, özünü inkişaf etdirməyə, irəliləməyə mane olan səbəb deyil.

Xəyalə Rəis